|
seninle sensizlik (yazan: lightmoon)
|
|
Sensizliðe bir adým kala...
sensizliðin içinde...
sessizlik ve sensizliðin örülü olduðu duvarlarýn oluþturduðu bir oda.
o odaným içindeyim,
seni var etmeye çalýþýrken buluyorum kendimi.
hayalimdeki sen deðilsin,
senin bedenine bürünmüþ bir ben!
senle sensizim bu odada.
boðuluyorum yalnýzlýðýmda.
sessizlik kulaklarýmý saðýrlaþtýrýyor...
yine göz yaþlarým aktý bu sabah,
otobüsün camýndan bakarken dýþarýya.
yine hýçkýramadan,
haykýramadan aðladým
kalabalýðýn içinde,yalnýz baþýma.
yutkuna yutkuna,gözyaþlarýmý sile sile...
aðladýkça acýyor caným.
gözyaþlarýmý sildikçe,
seni düþündükçe,
seni var etmeye çalýþtýkça,
seni yok etmeye çalýþtýkça,
seni özledikçe caným acýyor,
acýtýyor canýmý seninle olmak,
sensiz olmak,
sende olmak,
senin oldukça acýyor caným...
seni sevmek
seni sevip sevmediðimi bilememek acýtýyor canýmý...
bedenim acýyor seninle seviþirken.
yüreðim acýyor sen içimdeyken.
dudaklarým acýyor seni seviyorum dedikçe.
kayboluyorum yavaþ yavaþ kendimde
sadece sen kalýyorsun bedenimde.
dayanamýyorum.
gidemiyorum.
bekliyemiyorum.
ulaþamýyorýum.
kaçamýyorum...
aþk bu deðil biliyorum
ama ya aþk buysa??
korkuyorum...
anlatamýyorum ne sana ne kendime,
sorguladýkça kendimi kaçýyorum cevaplarýmdan
ya da sahte oluyorum kendime.
ama pes etmiyor içimde ki ses
soruyor tekrar tekrar
"ne istiyorsun?
kendini mi?
onu mu?"
cevap veremiyorum...
artýk acýyorum kendime
ya da kendim sandýðým sana...
|
|
|