|
trumbalemorna-3 (yazan: lunatic)
|
|
Aklý bu kez ona çok acý anýlar oynadý. Güneþe ulaþmak için dallarýný baþka aðaçlara uzatan Grimbethil'i gördü hayalinde. Kendisi bunu göremeyecek kadar fazla bakýyordu Grimbethil'e gerçekte. Bunu ilk öðrendiðinde yüzlerce altýn yapraðýný bir günde soldurmuþtu genç Mallorn. Altýnda þarký söyleyen elfler ise þaþýrýp kalmýþlardý bunu gördüðünde. O gün hiç birþey söylemeden gitti zarif Daéron ve Lindir. Arplarýný koltuklarýna sýkýþtýrýp kaçtýlar. Tumbalemorna ise üzüntüsünden köklerini her yana uzattý. Herkesle konuþmak istedi ama kendi Orraegrim tepeciðinde olmadýðýný farketti o anda. Tek dostu herþeyi Grimbethil'di. Onunla konuþamazdý kýskançlýðýný. Konuþamazdý onu neden kýskandýðýný. Çünkü söðütler bunu anlamakta çok zorlanýrlardý. Ýçine attý ve yaz geldiðinde Grimbethil'in ona sarýldýðýný görerek herþeyi unutmaya karar verdi. Yaz geliyordu tekrar. Moarnen in muhteþemliðini görmeye gelen canlýlarla dolmuþtu etraflarý. Sevgilerini herkese verdiler geri istemeden.
Tumbalemorna uyandýðýnda artýk açýk açýk gülüyordu. Bunu engellemek istemedi bir an. Bir sincap dallarýnda gezinerek yüzüne kadar geldi ve sordu ona:
"-Neden bu kadar mutlusun ey Mallorn?" dedi sincap "kýþ geldiði için hüzünlüdür herkes bu zamanlar oysa?"
Tumbalemorna cevap veremedi bir an. Sincaba göz kýrparak onun boyutlarýndaki kadar küçük bir yaratýða bu acýnýn çok geleceðini düþündü. Sincap elindeki Mallorn yemiþini sürükleyerek söylene söylene yuvasýna gitti.
Gözlerini tekrar kapayabildiði için mutlu oldu Tumbalemorna.
Ýþte yine hayal alemi en iðrenç oyununu oynuyordu Yaþlý aðaca. Tumbalemorna gövdesini sýktý, yapraklarýný büzdü. üzüntüsünün kokusu yedi millik bir alandaki tüm karýncalar tarafýndan hissedildi. Alelacele yuvalarýna kaçýþtýlar.
Tam o anda bu acý rüyayý kaçýncý kez gördüðünü sordu kendine. Kendisi de bilemiyordu. Rüyasýnda yine Grimbethil, kuzeyin zarif gümüþ renkli Tyelpétema söðütü vardý. Bu kez ayrýydýlar. Aralarýnda hiç uzaklýk olmamasýna raðmen birbirlerine dokunmuyorlar ve buna özen gösteriyorlardý. Bu anýn fazla uzakta olmadýðýný anýmsadý Tumbalemorna. Hala Hoarnen deydi o zaman.
"-Neden Grimbethil?" demiþti, "Neden yerini deðiþtirmek istiyorsun?" Köklerin hala Mitheithel'e deðiyor benimkiler uzanamasa da. "Neden diðer tarafa geçmek istiyorsun?"
Sevdiðinin cevaplarýný dilediðince dinleyememiþti altýn yapraklý Mallorn. Köklerini beþyüz yýl sonra çýkartan bir Tyelpétema oldukça zor görülen birþeydi. Tumbalemorna nýn zarif Grimbethil i içinse sevinç içinde gerçekleþen bir olay oldu. Oraya güneþ daha iyi vuruyordu kendi zannýnca. Tumbalemorna dallarýný diðer tarafa almaya baþladý. artýk doðuya bakmasý gerekliydi. Yine de mutlu oldu Tumbalemorna. Sevdiði varlýðýn mutluluðunu görmek yeterdi bile.
Bir süre daha mutluluk yazýlmýþtý hesaplarýna. Gündüz dallarýný birbirlerine sürttüler, Altýn ile gümüþten oluþan bir tabloydu sevgileri, elf ozanlarý görüntülerine paha biçemiyorlardý. Hiçbir þarký Tumbalemorna nýn Grimbethil'e olan sevgisini anlatmaya yetecek kadar uzun, hiçbir Arp onun hissettiklerini müziðe dökecek kadar yetenekli deðildi. Bunu en iyi yapan ise zarif elf Daéron idi. Tumbalemorna ile birbirlerini sevdiler. Arkadaþlýklarý hala sürer.
Tumbalemorna gözlerini açtý... Çoktan gece olmuþtu ancak yýldýzlarý göremiyordu.. Hoarnen in en yüce aðaçlarýndan biri olmasý onun yýldýzlarý görmesini gerektirmiyordu. Hiçbirþey onun mutluluðunu istemiyordu sanki. Siyah bulutlara bir süre daha bakýp havayý kokladý. 2 gündür kökleri hiçbirþey içmiyordu ama zaten ona göre daha zamaný gelmemiþti. Altýn yapraklarý üzgün üzgün gövdesine baktýlar. Gövdesi ise Grimbethil'i düþünmek için tekrar gözlerini kapadý.
Tumbalemorna düþünmeye baþladýðý zaman aðaç sarsýlmaya ve içinden acý dolu çýðlýklar yükselmeye baþlamýþtý. Sincap yemiþini atýp hemen baþka bir yere fýrladý, karýncalar topraðýn en derin yerlerine kaçtýlar. Havadaki bu kokuyu alan bir kurt uzun uzun uludu. Tumbalemorna nýn tüm vücudu; Pürüzsüz dallarý, altýn yapraklarý ve uzun gövdesi titreyerek aðlýyordu. Yeþil orman uzun süre Tumbalemorna nýn aðýtýný dinleyerek sustu. Sonra çalýlýklarýn arasýndan Daéron un arpýný duydu Tumbalemorna. Tüm kulaklara hoþ gelen elfçe sözcüklerle, becerikli elf parmaklarý birleþmiþ, Yaþlý altýn aðacýn aðýtýný tüm ormana söylüyordu Daéron. Aðlýyordu bir yandan da...
"Taurelilomea-tumbalemorna Tumbaletaurea Lomeanor..."
Bulunduðu Yýllardan pek de uzak olmayan bir zamaný düþlemeye baþladý Tumbalemorna. Moarnen, Tumbalemorna gibi mallorn aðaçlarýnýn büyümesiyle muhteþem bir yer olmuþtu. Kuþlar yuva yapmak için özellikle altýn dallarý seçiyor. Hiçbir insan hatta hiçbir cüce Moarnen Mellyrn ini görmeden geçmiyordu. Ormanýn tüm sakinleri mutluydular. bir tanesi hariç!
Bir baþka aðacýn, oldukça güzel bir baþka Mallorn un köklerini Grimbethil'in köklerinde yakalamýþtý Tumbalemorna. En az birkaç aydýr birbirlerine dokunuyorlardý. Grimbethil'e sertçe baktý Tumbalemorna, hýrsýndan tüm yapraklarýný güneþten çevirdi, orman ýþýksýz kalacak gibi soluyordu sanki. Grimbethil yukarýya kendini izleyen dev Mallorn a baktý ve korkmadý, yanýnda duran bir taþtan daha çok deðer vermedi yýllarca kendisini sevene. Kendisine daha yumuþak sürtünen diðer Mallorn a gönlünü vermiþti Gümüþ Söðüt.
Tumbalemorna ya artýk bakmak onun için fazla gelmeye baþlamýþtý ve köklerini uzatýp Mitheithel den su içmek için Tumbalemorna ya gerek kalmadýðýný düþündü. Acý Acý haykýrdý Mallorn aðacý, acýsýnýn bitmesini dileyerek. Ama Grimbethil ona dönmedi. Altýn yapraklarýn onu okþamasýna ihtiyacý vardý ama Tumbalemorna o an ormandaki tek Mallorn olmadýðýný anlayýverdi. En güzeli de yoktu. Tüm Mallornlar aynýydý!!
Düþündükten sonra böyle býrakamayacaðýný düþündüðü bir olayla karþý karþýya kaldý Tumbalemorna. Moarnen nin yeraltýný diðer herkesden daha iyi bilirdi. Grimbethil in uzaðýnda olan ama köklerini ona uzatan Mallornun köklerine gizliden gizliye dokundu.. Dokunmasýyla birlikte herþeyi anlayýverdi. Ýçi yandý, Gövdesi buruþtu. Yapraklarý dökülmeye baþladýlar. Altýn yapraklar sonbahar dýþýnda ilk kez Moarnen çimlerine düþtüler. Lindir ve Daéron kederlendi.
Ama Tumbalemorna sabýrsýz ve akýlsýzdý. Grimbethil'i fikirlerinden uyandýrmak için dokundu ona, Grimbethil ise sanki dokunan Altýn Mallorn yapraklarý deðil de birer yýlanmýþ gibi her dalý hor gördü. Tumbalemorna ya dönerek dedi ki:
"-Artýk seni sevmiyorum Mallorn! Ne dallarýnda ne de yapraklarýnda gözüm yok! Bu iþ ne kadar çabuk biterse o kadar mutlu olacaðým."
"- Ýþ mi?" diyebildi zorlukla Tumbalemorna.
"-Ýliþkimiz, bana arkadan yapraklarýný sürmen, bana bakman, bana sadece acý verdin Jherein!"
Tumbalemorna hayallerinde durakladý.Gerçek adýný düþünmeyeli uzun zaman olmuþtu.
"-Artýk yanyana durmayacaðýz. Ama sen nereye gittiðimi de göremeyeceksin. Hayatýmý altüst ettin."
Jherein konuþmasý gerektiðini biliyordu ama gövdesine konuþacak kadar enerji ve özsuyu gönderememiþti. Acýyla dudaklarý büzüþtü. Titriyordu. Diðer Mallorn un köklerinde okuduðu düþünceleri Grimbethil'e anlatmasaydým diye düþündü bir ara. Ama ne farkederdi?? Grimbethil ona gitmeye kalkacaktý o zaman. Artýk ondan da en az benden ettiði kadar nefret edecek diye düþündü Jherein. Bunu bilerek yokolacaktý. Onu korumuþtu ama kendi kýskançlýðýndan mý yoksa Grimbethil in iyiliði için mi bilemiyordu.
Jherein'e bakan diðer tüm aðaçlarýn gözleri birer karýþ açýldý, 700 yaþýnda bir aðacýn bunu yapmasý inanýlacak gibi deðildi. 30 metrelik bir alandaki tüm köklerini kýrarcasýna topraktan çýkarmaya baþladý. yürümeyeli uzun zaman olmuþtu ve kökler oldukça acý veriyorlardý.Yine de Grimbethil in kederi öyle yakýyordu ki içini, hiçbirþey düþünemiyordu Jherein. Özsularý insanlarýn ve cücelerin göremeyeceði gözlerinden aktý. Grimbethil ise buna deðil Diðer Mallorn için üzülüyordu.
Tüm köklerini topraktan çýkaran Jherein artýk tam anlamýyla bir devdi. 100 metreyi aþan bir boyu vardý ve gözlerinden dökülenler toprakta yeni çimenleri açýyordu hemen. Mallorn un zengin sývýsýnýn kýymetini ancak toprak bilebilirdi. Herþeyi bildiði gibi.
|
|
|
