|
tumbalemorne-2 (yazan: lunatic)
|
|
O büyülü andan kendine kalan az sayýda aný vardý. Ancak hatýrlayabildiði kendisinden çok az daha yaþlý diþi bir gümüþ söðüt aðacýný görmüþ olduðuydu. Elflerin "Tyelpétema" dedikleri gümüþ yapraklý çok zarif bir aðaçtý bu. Aðacýn gövdesinden açýk mavi renkte ýþýklar yayýlýyor ve ortalýða soylu bir aydýnlýk veriyordu. Tüm yýldýzlardan daha soðuk, ama hepsinden daha zarifti. Tumbalemorna onu ilk gördüðünde Tyelpétema binlerce yýllýk Mellyrn aðaçlarý altýndaydý. Moarnen'in soðuk ve temiz pýnarlarýnýn baþýna çökmüþ günlük susuzluðunu gideriyordu. Gümüþ yapraklarý saða sola sallandýkça Tumbalemorna'nýn aklý karýþtý. Yanaklarýndan birkaç yeþil filiz fýþkýrdý ve köklerini ileri kaldýrýp orada bulunan her aðacý hayrete düþürecek kadar hýzlý Tyelpétema söðütünün yanýna gitti.
Birkaç homurdanma ile boðazýný temizledikten sonra etrafýna bakýndý. Güneþ batmak üzereydi ve tepesinde uzanan yapraklardan oluþmuþ gökyüzünün arkasýnda kýrmýzý bir sema vardý. Ýþte diye düþündü genç mallorn aðacý. Moarnen in en sevdiði zamanýydý.
"-Selamlar Gümüþ haným" dedi Tumbalemorna. Ama sona doðru sesi çatallaþmýþ ince bir fýsýldama olark çýkmýþtý.
"-Selam Altýn Mallorn" dedi Tyelpétema aðacý. Gözleri oldukça güzel bir toprak rengindeydi. Tumbalemorna herþeyini ona vermek istemiþti onlarý ilk gördüðünde.
Bir an sessizlik oldu. Ne düþüneceðini ne söyleyeceðini bilemedi Tumbalemorna. Boy olarak kendinden ufak bir baþka aðacýn bu kadar etkileyici görüneceðini hiç tahmin etmemiþti. Uzak efsaneler iki altýn Mallorn un aþkýný anlatýyordu ama o hiç ciddiye almamýþtý bunlarý. Aðaçlarýn hayatlarý boyunca orada durup kalacaðý gibi saçma fikirlere kapýlmýþtý. Ýçinden geçip yapraklarýný titreten bu hissin ne olduðunu anlayamýyordu þimdi. Ýçinden gelen tüm sesler oradan ayrýlmamasý gerektiðini söylüyor ama ne kadar yazýk ki ayný sesler ne yapacaðý konusunda bilgi vermiyorlardý.
Sadece bir aðacým diye ilk kez düþündü Tumbalemorna. "Ah! kökleri ve filizleri olan canlýlar için bu his fazla" diye düþündü.
"-Bir þey mi diyecektin altýn Mallorn?" deyiverdi Tyelpétema aðacý. Tumbalemorna karþýsýndaki gümüþ ve uçuk yeþil renkteki zerafet simgesinin konuþabilmesi karþýsýnda geriye sýçradý. Tüm düþünceleri pof diye uçtu. Aklý daha fazla bilgiye kapattý kendisini, sadece bakýyordu. Ne yapacaðýný bilemeden...
"-Hum ilginç.." dedi Tumbalemorna zaman geçirmek için. "Bir arrod* süresince Moarnen de yaþamaktayým ama sizi ne gördüm ne de duydum"
Daha fazlasýný söyleyememiþti Tumbalemorna. Daha çok gençti!
"Ben Grimbethil'im." dedi gümüþ aðaç, ela gözlerini tekrar Mallorn a çevirdiðinde. Tumbalemorna karþýsýnda durmuþ, adýný hecelemeye çalýþýyordu.
Meltem aniden durdu ve hayallere kapýlýp gitmiþ Tumbalemorna gözlerini açtý. Biraz düþündü. Öyle ya, tamý tamýna Altý yüz yýl geçmiþti aradan. Yavaþça bakýþlarýný yukarýya çevirdi ve içini çekerek gözlerini tekrar kapadý.
Hayallerine tekrar döndüðünde, kendi haline ulaþmasýna daha 300 yýlý vardý. Daha tecrübeli olduðu bir zamaný hatýrladý Tumbalemorna.
Artýk Grimbethil ile yanyana "duruyorlardý". Tumbalemorna ile Grimbethil in bitmeyen sevgileri çevredeki aðaçlarýn takdirini toplamýþtý. 300 koca yýl geçmiþ olmasýna raðmen Tumbalemorna ondan asla sýkýlmýyor. Zarif söðütünün mutlu olmasý için elinden geleni yapýyordu. Güneþ yakýcý olduðu zaman elinden geldiðince korumak istiyordu onu dallarýyla, Onun sinirli olduðu zamanlardaki uzun homurtularýný ninni gibi dinliyordu. Güneþi alabilmek için yaptýðý tüm kaprislerine katlanýyordu. Kendi yanýnda oldukça herþeyi yapabilirdi Grimbethil ve o da zaten herþeyi yapýyordu.
Çevredeki böcekler yaþlanmaya baþlamýþ bu Mallorn'un neden birdenbire gülümseyerek yapraklarýný hýþýrdattýðýný oldukça merak ettiler.
Aklý baþka bir anýya atladý Tumbalemorna'nýn, Cerin Amroth tepeciðinden denize baktýklarýný hayal etmiþti uzun uykularýnýn birisinde. En sevdiði rüyaydý bu... Elele kýrmýzý- turuncu gökyüzüne bakýyorlardý Grimbethil ile. Köklerinin altýnda Sarý Elanor ve uçuk Niphredil çiçekleri vardý. Güneþ denizin içine hüzünle girerken uzakta, Grimbethil in dallarýný okþuyordu altýn yapraklarý. Tumbalemorna daha mutlu olduðunu anýmsamýyordu o zamana dek. Aniden uyandýðýnda karþýsýndaki zarif varlýðýn rüyadaki Grimbethil in olmadýðýný gördü. Bu ilk bozulmaydý ona göre. Dahasýnýn olmamasý için elinden geleni yapacaðýna söz vermiþti kendi kendine.
Tumbalemorna aniden gözlerini açtý. kýkýrdamalar ve uðultular duymuþtu, çevresinde ona gülüþen genç meþe fidanlarý vardý. Mutlu olduðumu çok mu farkettiler acaba diye düþündü. ve gülümsememeye çalýþarak tekrar hayallerine daldý...
|
|
|
