|
tumbalemorna-1 (yazan: lunatic)
|
|
Tumbalemorna
--------------------------------------------------------------------------------
Ýnsanlar onlara dev derlerdi. Yoldan geçerken dikkat eden kimseler (ki etmemeleri neredeyse imkansýzdý) dev boylarýna þaþýrýp kalýrlardý. Sýrf onlarý görmek için uzun yollar aþanlar vardý ve dönenler bu anýlarý mutlaka hatýrlýyordu. Moarnen, yeþil ormanýn sakinleriydi onlar. Þimdiki adýyla Tumbalemorna da onlardan biriydi.
Altmýþ metre yüksekliðinde, kollarýný güneþe kaldýrmýþ, altýn gibi parýldayan bir gövdeye ve güneþte alev alev yanan yapraklara sahipti bir zamanlar Tumbalemorna. Altýn orman'ýn bir tohumuydu ve Moarnen'in diðer yaþlý sakinleri arasýnda bile sevilen bir aðaçtý. Ýnsanlar ona "Dev" ve "Zarif" diyebilirlerdi sadece; Elfler içinse adýna yakýlmýþ bir sürü türkü vardý. Pürüzsüz gövdesine dokunan elfler bundan büyük bir mutluluk duyarlardý, Tumbalemorna da onlarla konuþmaktan dolayý mutlu oluyordu böyle zamanlar. Yaþlý sayýlamazdý. "Aceleci" oldukça iyi bir kelimeydi onu tanýmlamak için.
Ölümlülerin sandýðýnýn aksine aðaçlarýn da duygularý vardý ve oldukça temizdi hepsi. Onlara sevgiyle bakan herkesi severlerdi. Çocuklarýn bazýlarý dallarýný kýrsa bile, fazla önemsemezdi Moarnenliler. Tumbalemorna'nýn aklýna böyle birkaç hikaye geldiðinde dallarýný hýþýrdatarak gülümserdi. Aðaçlar yalnýzca kötü kalpli cücelere katlanamazlardý. Onlar baltalarýyla dolaþýr ve iþlerine yarayacak kadar odunu alýp giderlerdi sadece. Bunlarý hangi aþaðýlýk amaç için kullanacaklarýný bilmezdi hiçbir aðaç. Tumbalemorna onlarýn da iyi olabileceðini düþünürdü bazen.
Moarnen aðaçlarý bildiklerimizden oldukça farklýlardý. Genç fidanlar köklerinin üstünde dengede durmaya çalýþýrlar, durmak istemeyen yürüyebilirdi. Gençlerin kökleri topraðý kavramak için çok güçsüz, gövdeleri ise bunun için çok isteksizdi. 100 yaþýný aþmamýþ çoðu genç aðaç çevrelerini tanýmak için gezinebiliyordu. Yaþlý aðaçlar gezinmeye çalýþanlara fidanlara gülüyor, kendi gençliklerini hatýrlayarak eðleniyorlardý. Bu tip gezinme zamanlarý insan takvimlerinin hep yaz aylarýna denk gelir, ve elfler haricindeki diðer tüm yaþayanlar böyle zamanlarda Moarnen'e girmekten özellikle korkarlardý. Çocuklarý sýrf Moarnen ismini aðzýna aldýðý için onlara kýzan anneler oluyordu. Kim ne derse desin Moarnen bildik bir ormandan çok farklýydý. Ama kötü deðildi.
Gençliðini düþündü Tumbalemorna. Ýnsan ömürleriyle ölçülmeyecek kadar eskileri düþündü.Aklýný hiç serbest býrakmayan bir anýya takýldý düþünceleri. Hnustar meltemi yapraklarýný havalandýrýrken bu güzel rüyaya isteyerek býraktý kendini zarif yaþlý aðaç. Hoarnen deki zamanlarýna, Jherein e döndü düþünceleri.
Altý yüz yaz önceydi, Yani Altýn fide'nin durmaya yakýn olduðu zamanlardý. Tumbalemorna artýk yüz yaþýndaydý ve ne kadar acý ki O'nu tam bir yerlerde durmak istediðinde farketmiþti.
Onu ilk görüþünü hatýrladý... Kendisine en çok acý veren hatýralarýndan olmasýna raðmen yine de mutlu olabiliyordu.
...Yüz yaþýna yeni girmiþti Tumbalemorna. Kökleri artýk gezinmekten sýkýlmýþ, bir yerlerde "durma" nýn erdemine eriþmiþti aðaç. Moarnen in tüm pýnarlarýný tekrar görmek istemiþti "durma" 'ya baþlamadan önce. Hepsinin berrak sularýný son kez tattý. Kendine "yer" olarak seçtiði Orraegrim tepesine gitmeden en küçük derelerden birine gitmek istedi: Mitheithel'e... Ve orada O'nu gördü
|
|
|
