|
YOLCULUK (yazan: lunatic)
|
|
Yolculuk
--------------------------------------------------------------------------------
 Umutsuzluk sarmýþtý savaþçýnýn her yanýný. Ordusu düþmüþtü adeta. O an. O saniye. O da istedi ölmeyi. Ölüm... Ne kadar da tatlý. Bir kez gözlerini kapamak, gecenin gözlerine inmesi ve sonrasý... Huzur. Sadece huzur.
Oysa þimdi gözleri açýkken inecek olan karanlýk. Buna nasýl dayanacaktý. Ölümün karanlýðýndaki aydýnlýðý görebilmek için þu anda nelerini feda etmezdi. Düþündü... Feda edecek neyi vardý ki aslýnda.
Yalnýzlýðýndan baþka...
Onu tek terk etmeyen þey bugüne dek yalnýzlýk olmuþtu. En vefalý dostu. Her zaman yaný baþýnda. Ýlk baþta seviyordu savaþçý bu dostu. Sonra onu ele geçirmeye çalýþmaya baþladý yalnýzlýk. Benliðine sahip olmak, delice tecavüz etmek istedi. Ýttikçe savaþçý yalnýzlýðý kollarýndan yakaladý yalnýzlýk sýký sýký. Býrakmam seni dedi. Yalnýzlýðýn yüzünü görmemiþti hiç o güne dek savaþçý. O güne dek...
Ordusu düþüyordu. Feryatlar ve çýðlýklar. Düþmanýn zafer haykýrýþlarý. O mu kalmýþtý bir tek kendi ordusundan. O mu kalmýþtý bir tek kanla sulanmýþ bu meydanda. O mu kalmýþtý tek umut... Kýlýcýný kavradý sýký sýký. Öldürmek istedi... sadece öldürmek... Kýlýcý sapladýðýnda çýkan o sesi duymak istedi. Önüne atlayanlarýn ne ýrktan olduðune bile bakmadý. Kulaðýnda, zihninde, beyninde, (kalan) benliðinde keman sesleri, flüt sesleri , müzik sesleri , köyünün hanýndaki sarhoþ iþe yaramazlarýn kavga sesleri, sevdiði elf kýzýnýn sözleri. "Senin için ölümsüzlüðümden vazgeçiyorum" diyen kýz... Ve... Aþaðýlýk bir goblin hançeri ile ölen ayný elf kýzýnýn ölürken söylediði "Seni bekleyeceðim" sözü ... Sýcaklýk... Alnýndan süzülen kanýn sýcaklýðý... Bu kendine getirdi onu. Bu hatýrlattý ona köyünde deðil de bu lanetli savaþ meydanýnda olduðunu.
Baðýrdý. Tanrýsýnýn ismini haykýrdý. Boðazý parçalanacak gibi oldu. Susamýþtý. Aðzýna tek gelen kanýn tatlýmsý tadý idi. Yorulmuþtu artýk kýlýcý tutan elleri. Yorulmuþtu artýk kaslý kollarý. Tükenmiþti artýk benliði. Son savuruþlarý idi artýk bu kýlýcýný. Bunu biliyordu. Neden savurduðunu bile bilmeden savurdu kýlýcýný. Çeliðin canlý eti kesiþinin sesi bile onu tatmin etmedi artýk. Sanki...Sanki o biçtikçe artýyordu düþmanýn sayýsý. Her kestiði yaratýk çoðalmýþ olarak karþýsýna çýkýyordu adeta. Beyni ona oyun oynuyordu. Öyle çoðaldý ki bir an sonra yaratýk sayýsý. O kadar fazlalaþtý ki. Saymak aklýnýn ucundan bile geçmedi. Üstlerine atladý yaratýklarýn. Her kýlýcýný savuruþunda çýkan ses. HARÞ... Tek duyduðu bu idi. Kýlýcýný son kez kavradý ve sýkýca savurdu. Gözlerine kan dolmaya baþlamadan önce, dünya kýzýl gözükmeye baþlamadan önce gördüðü en son þey hobgoblin liderinin kopan kellesi idi.
Darbeler birbirine izledi. Kýlýçlarýn biri girip biri çýktý savaþçýnýn bedenine. Onun tek yapabildiði kýlýcýný kalbinin üstüne bastýrabilmekti. Her taraf kýzýl görünüyordu gözüne. Fakat birden... Birden... Karanlýðýn çöktüðünü hissetti. Yaratýklarý hala görebiliyordu ama sanki bulunduðu yer savaþ meydaný deðil de sadece boþluktu. Ne yer ne de gök. Her yan simsiyah. Gökyüzünde ne yýldýz ne de ay. Suratýný tatlý bir meltemin yalayýp geçtiðini hissetti. Hafiflemiþti sanki.
Acýsý geçmeye baþlamýþtý. Düþmanlar karanlýk içinde kaybolmaya baþladý yavaþ yavaþ. Silinmeye baþladý. Ve... bir ýþýðýn doðuþunu hissetti. Nerede doðduðunu kavrayamadý. Belki dünyanýn öteki ucunda belki de hemen yaný baþýnda. Fakat tek emin olduðu nerede olursa olsun bu ýþýðýn yansýmasý kalbinin içini aydýnlattý. Iþýðýn içinden beyaz geceliði ile elf kýzýnýn çýkýþýný hissetti. Küçük ayaklarý yürümüyordu. Adeta süzülüyordu. Bastýðý yerler karanlýktan kurtuluyor. Gece mavisi bir renge bürünüyordu. Bunlarýn hiçbirini ama hiçbirini görmüyordu savaþçý. Sadece hissediyordu. Kalbinin derinliklerinde hissediyordu. Ýþte... Ýþte yine baþladý keman sesleri, flüt sesleri tek fark bu kez seslerin yanýnda elf kýzýnýn ona bakýþýný hissetti içinde. Çekik gözlerin bir bakýþý ile zaten azalmýþ olan acýsý tamamen bitti. Bedenini de hissetmiyordu artýk. Ýþte sonunda kurtuluyordu bu bedenden. Sonunda kurtuluyordu onu çepeçevre sarmalayan, ruhunu hapseden bu et yýðýnýndan. Elf kýzýnýn ona elini uzattýðýný hissetti. Ýnce,nazik,küçük parmaklarýn ona doðru kývrýlarak, havada dans ederek geliþini sezdi. Ve o da uzattý elini. Yüzünde bir gülümseme vardý. Biliyordu ki ayný gülümseme elf kýzýnda da vardý. Elleri birbirine yaklaþtý... yaklaþtý... ve...
................
Alacakaranlýk, açýk olan pencereden içeri doðru rakseden siyah perdeler ve çocuk... yataðýnda battaniyeyi boðazýna kadar çekmiþ. Ve bir ses. Kahkaha. Alay ediyor sanki çocukla. Yataðýn yanýnda yerde. Belli ki elinden kaymýþ çocuðun uykuya teslim olduðu o an.
-Renkli pilli oyuncak palyaçosu. Ve palyaçonun o sinir bozucu aptal kahkahasý...-
|
|
|
