 Hayatýmýn en rahat uykusunu geçirdikten sonra o gece, sabah mükemmel bir direnç ve enerjiyle gözlerimi açtým. Fakat kendime gelmemle, içimdeki boþluðu hissetmem ayný anda olmuþtu. Doldurulmasý imkansýz gibi hissedilen, kafaya dikilmiþ bir þarap kadehini andýran bir delik. Delikten öte, okuduðunuz bir kitap düþünün. Büyük bir heves ve heyecanla okuyorsunuz kitabý; sayfanýn sonuna geliyorsunuz ve sayfayý çeviriyorsunuz. Cümlenin yarýsý, bitirdiðiniz sayfada ve devamýný okumak için büyük bir beklenti ile sayfayý çeviriyorsunuz. Sayfa boþ! Cümle yarýda kalýyor ve devamýný kitapta deðil aklýnýzda aramaya baþlýyorsunuz. Ýþte hissettiðim delik, daha doðrusu boþluk ayný o boþ sayfa gibiydi ve þu an fal taþý gibi açýk gözlerle boþ sayfaya bakýyor ve ne olduðunu çözmeye çalýþýyordum. Ayaða katlýðýmda baþým döndü ve önümde duran ilk þeye doðru uzandým ayakta durmak için. Ýki kolumla çalýþma masama dayanarak kendime gelebilmem için gözlerimi kapadým. Gözlerimi tekrar, yalnýz bu sefer daha yavaþ ve dikkatli açýnca, az kalsýn bir daha bayýlmama neden olan, boþ bir kaðýt parçasý gördüm önümde! Kaðýdý elime alarak incelemeye baþladým. Evirdim çevirdim elimdeki kaðýdý, fakat tek bir þey bile bulamadým. Normal, sade ve bom boþ bir kaðýt parçasýydý. Kafamý sallayarak giyinmeye baþladým. Pencereden dýþarý baktýðýmda saatin ne kadar geç olduðunu anladým ve daha yarý giyinik halimle bir yandan eksik kýyafetlerimi geçiriyordum koluma bacaðýma, bir yandan da mutfaða doðru koþmaya baþladým. Sonunda elimde sol çorabým ve sað ayakkabýmla mutfaða girdim. Kapýnýn yanýndaki iskemleye oturarak çorabýmla ayakkabýmý giyerken, bir yandan da olup biteni gözlüyordum. Her þey yolunda gözüküyordu. Diðer hizmetçiler, günün erken saatlerinde pek yoðun olmayan mutfaðý iyi idare ediyorlardý. Hazýrlanan sipariþlerin konulduðu masada kocaman gümüþ bir tepsi duruyordu. Bugüne kadar gördüðüm en dolu ve lezzetli sipariþti. Ýçimden o sipariþin gideceði kiþiye lanet ederek günün iþlerine koyuldum. Daha pek fazla bir zaman geçmeden, yorgunluðuma yenik düþerek mutfaðýn köþesinde duran iskemleye tekrar çöktüm. Sabahki enerjimden eser kalmamýþtý. Tam o sýrada mutfaða Tomas girdi. Gümüþ servis tabaðýný alarak tam kapýdan çýkacaktý ki, köþede beni gördü. "Ýyi misin? Rengin biraz soluk gibi. Ýstiyorsan dinlen bugün, zaten han da pek kalabalýk deðil ve boþ olacaða benziyor!" Sessiz ve kuvvetsiz bir "Evet. Saðol!" dedim ve Tomas'tan sonra mutfaktan çýktým. Dük ve yanýndaki adamlar, dün gece oturduklarý masada oturuyorlardý yine. Masaya yaklaþmaya baþladýðýmda Dük meraklý ve þüpheli bakýþlarla beni süzmeye baþladý. Masaya vardýðýmda "Daha önce size karþý yaptýðým saygýsýzlýklardan dolayý özür dilerim Düküm! Hizmetinizdeyim!" dedim. Sesim ne kadar sakin olsa da, gözlerimin sinir ve gururla parladýðýný biliyordum. Rahatsýzlýðýmý anlayan Dük, "Hmmmm! Düþünmem lazým. Bir kere deðil iki kere saygýsýzlýkta bulundun..." Tomas'ý göstererek "...bu adam hayatýný kurtarmýþ olabilir hahaha! Önüme bir daha çýkmazsan iyi edersin velet. Kaybol!" dedi. Diþlerimi sýkarak, Dük'e sýrtýmý döndüm ve odama çýktým. Yataðýma uzandýysam da bir türlü uyuyamýyordum. Hanýn bitiþiðinde bulunan ormanýn seslerine kitlendim bir ara. O kadar huzur vericiydi ki o kuþ, hýþýrdayan yaprak ve arada bir gelen hayvan sesleri, kendimi ormana vermek ve buraya bir daha hiç dönmemek geldi aklýma. Birden bir þeyin farkýna vardým. Ormanýn canlýlýðý beni çaðýrýyordu adeta. Kafamda kurmuþ da olabilirim, ama sanki bütün o sesler direk beni çaðýrýyordu. Ormanýn, hana gelen yol ile kesiþtiði ve paralel gittiði yöne bakýyordu çalýþma masamýn üzerindeki pencere. Camý açarak içeriye esmeye baþlayan soðuk fakat ter temiz havayý suratýmda hissetmeye baþlýyordum ki, ormanýn kenarýnda gözüme bir þey çarptý. Hana uzak olmayan bir aðacýn arkasýnda bana bakan bir çift göz ve kocaman boynuzlar gördüm. Geyiklerin ormanlarýn en asil, ayný anda en ürkek hayvanlar olduðunu biliyordum. Gözlerimin içine bakýyordu adeta. Hafifçe öne doðru eðilince, aniden ormanda kayboldu. Durumun büyüsüne kalmýþ bir halde, görebildiðim her aðacý ve etrafýný süzmeye baþladým. Aradýðýmý bulamayýnca, kendim aþaðýya inip aradýðým þeyi araþtýrmam gerektiði kanýsýna vardým ve kalýn botlarýmla üç, dört kat gömlek ile kýþlýk pelerinimi giyerek aþaðýya indim. Zaman kaybetmemek için handaki herkesi görmezden gelip direk kapýya yönelerek kendimi dýþarýya attým adeta. Kapýdan çýkar çýkmaz saða dönerek hanýn köþesinden, ormana doðru yöneldim.
|
