|
Valeran'ýn Günlüðü - 9 (yazan: spaceman)
|
|
 "Doðayý içinde hissetmeye baþladýn demek; kendini ifade etme þeklin kontrolsüz ve vahþi olsa da. Kanýn, büyünün etkisinden kurtulmaya baþladýðý zaman konuþacak birine ihtiyacýn olacak ve ben seni bekliyor olacaðým!" Önümdeki notu onlarca kez okumama raðmen, yazýlý þeyleri anladýðýmdan pek emin deðildim. Kimdi bu notu yazan? Ne büyüsü ve nerede bulacaktým konuþmaya ihtiyaç duyacaðým gizemli yabancýyý? Kafam iyice karýþmaya baþlýyordu ki kapým çalýndý. Daha ben aðzýmý açamadan kapý açýldý ve içeriye Tomas girdi. Hafif sinirli bir ifade ile "Dük seni daha önce kasabada görmüþ! O zaman da baþýndan aþaðýya bir þiþe dolusu mürekkep dökmüþsün. Bence bir özrü hak etti deðil mi?" dedi. Aþaðýlayýcý yüz ifademle "Asil dükümüzün, her þeyin en iyisini hakkettiðini bende anladým bu akþam. Peki Anita sencede o züppeden daha fazlasýný hak etmiyor mu?" dedim, ve keþke demez olaydým. "Seni aþaðýda dükün elinden kurtarmamýn teþekkürü bu heralde. Hem kýzým için en iyi geleceði istemediðimi mi düþünüyorsun? Konuþman ve susman gereken yeri öðrenmen lazým. Hem, hem... Ahhh! Seni kendi oðlum gibi seviyorum. Ama benim Anita'ya býrakabileceðim tek þey bu han ve geleceðini benim yada annesininki gibi olmasýný istemiyorum. Bunun elbet bir gün farkýna varacak Anita; ve sen. Senden ricam dükle bir daha konuþ, aranýzda bir sorun kalmasýn. Ýyi geceler!" Tomas'ýn laflarýna kýzdýðým kadar, bir o kadar da duygulanmýþtým. Bana kýzamýyordu bile! O an Tomas'ýn düþünce ve kararlarýna saygý göstermeye karar verdim. Kendi duygusal bencilliðim yüzünden Anita'nýn hayatýna karýþmam yanlýþtý ve o an anlamýþtým bunu. Hem dükle evlenmezse bile, sanki benimle evlenip mutlu olacaktý. Benim neyim vardý ki? Temiz bir kalp ve sonsuz sevgi dýþýnda verebilecek hiçbir þeyim yoktu. Bunlar hayat kurtarmaz ve deðersiz sanýyordum. Yýllar sonra bu iki þeyin insan hayatýndaki en önemli iki þey olduðunu öðrenecektim.
Handaki son zamanlarým Anita'yý unutmakla geçeceðe benziyordu. Ne kadar da yanlýþ bir düþünceydi.
|
|
|
