|
Yolculuk - Hedefe Varýþ (yazan: redline)
|
|
 Saat 14:57. Yolculuðum 2 saniyeden kýsa sürdü. Geldiðim yer beni ilk andan itibaren büyüledi. Etrafta yemyeþil aðaçlar, rengarenk çiçekler ve hayatýmda solumadýðým kadar temiz bir hava. Burasýnýn neresi olduðunu bilmiyorum, zaten umurumdada deðil. Onemli olan göreceðim þeyler. Bakalým kitaplarda okuduðum þeyler ne kadar gerçekmiþ.
Gökhan sakin sakin yemyeþil ormanin içinde yürümeye baþladý. Adýmlarý çok yavaþ ve dikkatliydi. Kim bilir... baþýna kötü birþeyler gelebilirdi. Etraf büyük ölçüde sessizdi. Sadece ara sýra gelen kuþ sesleri sessizliði bozuyordu. Arasýndan geçtiði devasa aðaçlar yavaþ yavaþ daha kýsa ve daha ince aðaçlarla yer deðiþtiriyordu. Gökhan ormanýn kenarýna yaklaþtýðýný anlamýþtý. Güneþ þu anda en güçlü ve en yorucu saatlerinden birini yaþýyordu. Aðaçlarýn arasýndan Gökhan'ýn üzerine düþen ýþýk parçacýklarý onu terletmeye rahatça yetiyordu. Suratýndan çýkan sýcak terler yere damlamaya baþlamýþtý. Pýt pýt pýt... Ter damlalarý bu sesi çýkarýyordu iþte. Gökhan durdu. Pýt pýt pýt... Damlalar ses çýkarmaya devam ediyordu. Derken baþka bir ses damlalarýn sesine karýþtý. Damlalarýn sesýnden çok daha hafif bir sesti bu. Gökhan'ýn aklýna ilk gelen þey yerde yürüme ihtimali olan böceklerdi. Ama yerde böcek göremiyordu. Görse bile bir böceðin adýmlarý ne kadar ses çýkarabilirdi ki? Duyduðu ses gittikçe güçleniyordu. Gökhan iki dakikadýr ayakta bekliyordu. Bir santim bile kýmýldamamýþtý. Artýk terlemiyordu ve sadece tek bir ses duyuyordu. Ama görüþ alanýnda hiçbirþey yoktu. Ses artýk bariz bir insanýn ayak seslerini andýrýyordu. Gökhan etrafýnda birseylerin dolaþtýðýný anladý. Hiçbirþey göremiyordu. Bir anda pantolonunun cebine birþeylerin girdiðini hissetti. Korkudan havaya zýpladý. Yere indiðinde yüz üstü yerdeydi ve altýnda kapana kýsýlmýþ biri vardý. Izdýrap sesleri çýkararak vücudunun altýnda birileri kývranýyordu. Dizlerinin üstünde durarak ayaða kalktýktan sonra yoktan birþeyler varolduðunu gördü. Gördüðü þey küçük bir insandi. Boyu ancak Gökhan'ýn beline kadar geliyordu, hatta daha bile kýsaydý. Bir an küçük insanla Gökhan göz göze geldiler. Ufaklýðýn kulaklarý Gökhan'ýn dikkatini çekti o sýrada. Kulaklarý hafif sivriydi. Saçlarý kývýrcýk ve koyu renkliydi. Uzerinde ilginç deri kýyafetler ve her yerinde birþeyler asýlýydý. Gökhan'ýn aklýna lise zamanýnda okuduðu fantastik kitaplar geldi. Adýný tam olarak hatýrlayamadýðý çok ünlü bir kitap vardý. Orda aynen karþýsýnda duran ufaklýk gibi varlýklardan bahsediliyordu. Gökhan þaþkýnlýk ve merak içinde ufaklýða bakarken ufaklýk koþmaya baþladý. Ormanýn dýþýna doðru koþuyordu. Gökhan refleks olarak onu izlemeye baþladý. Kendisinden kaçan biri mutlaka bir nedenden dolayý kaçýyordur mantýðýyla ufaklýðýn peþinden gitti. Aralarýndaki boyut farkýndan dolayý Gökhan arayý kapatmak üzereydi. Aradaki fark bir iki metre kadar olmuþtuki ufaklýk yanýndan geçtiði bir aðacýn aþaðýdaki dalýný gerip Gökhan'ýn üzerine doðru býraktý. Gökhan'ýn refleksleri bundan kurtulmaya yetmemiþti ve kendini bir anda yerde yuvarlanýr vaziyette buldu. Bir süre sonra durduðunda büyük bir yerleþim merkezinin kenar mahallelerinden birinde olduðunu anladý. Ayaða kalktýðýnda etrafýnda bir sürü küçük insan olduðunu fark etti. Hepsi birbirine benziyordu ve hepsi Gökhan'a bakýyordu. Kabaca on - onbeþ tane ufaklýk vardý karþýsýnda. Gökhan hayretler içerisinde izlediði ufaklýðý unutup yolculuðunun ilk konuþmasýný yaptý: "Merhaba ufaklýklar, burada konuþabileceðim büyük birileri varmi acaba?" dedi nazikce. Bu kelimeler aðzýndan çýkarken ufaklýklarýn onunla ayný dili konuþup konuþmadýðýný bile bilmiyordu Gökhan. Fazla zaman geçmeden ufaklýklar sýrýtmaya baþladýlar. Henüz birisi cevap vermemisti. Kendi aralarýnda da konuþmamýþlardý. Gökhan ve ufaklýklar sabýrla karþý karþýya beklerken, ufaklýklarýn arkasýndan biri konuþarak yaklaþmaya baþladý: "Demek uzun bacaklýlardan birisi geldi... hmmmm... bakalým bu sefer ne istiyorlar bizden...". Gökhan biraz olsun rahatlamýþtý. En azýndan kendi dilinde birþeyler duymuþtu. Ama hala anlam veremiyordu. Uzun bacak mý? Demek benim gibileride var buralarda diye düþündü. Arkalardan konuþarak gelen sesin sahibi karþýmdaydý artýk. O da ufaklýklar gibiydi aynen. Ama daha olgun ve daha yaþlý görünüyordu. Saçlarý beyazdý ve sað elinde bir baston vardý.
- Evet uzun bacak. Hemen konuya girelim. Ne istiyorsun?
- Merhaba. Ben çok uzaklardan geldim. Sadece araþtýrma amaçlý burdayým. Sizden birþeyler istemiyorum, yanlýzca etrafý gözlemlemem lazým.
- Araþtýrma mý?? He heh eheee... Neyi araþtýrýcaksýn? Büyücünün biri delilik mi yapmýþ yine?? Bizimle alakasý yoktur inan!! Araþtýrmaný baþka yerdede yapabilirsin.
Bu cümle Gökhan'ýn kafasýný hayatýnda okuduðu, öðrendiði, yediði, içtiði herþeyden daha çok karýþtýrmýþtý. Büyücüler, ufaklýklar, uzun bacaklýlar. Hayatýnýn çoðunu okuyarak geçirdiði ülkesinde bunlarý anlatacak olsa ona kahkahalarla gülmekle kalmaz üstüne bir de deli damgasý vururlardý. Daha buraya geleli yarým saat bile olmadan beklediðinin tam tersi olaylar geliyordu baþýna.
- Peki sizden özür diliyorum. Sizin düþündüðünüz gibi araþtirma yapmaya gelmedim ben aslýnda. Sadece etrafý inceleme, gördüðüm varlýklarý not alma gibi þeyler yapmaya geldim. Kendimi çok yorgun hissediyorum bana bir süre uyumak için verebileceðiniz bir yer var mý? Ve unutmadan benim adým Gökhan.
- Hmmm... Sanýrým bunu ayarlayabiliriz. Benim adýmda Grimon. Sehrimizin belediye baþkaný sayýlýrým. Heh genelde huzur içinde olsakta bunun gibi durumlarla ben ilgileniyorum. Hadi yabancý, ýýhhh pardon Gökman, gel seni kalacaðýn yere götüreyim.
- Sey adým Gökhan.
- Heehheee pardon Gökman, hadi beni izle...
Saat 15:40. Bu kadar kýsa sürede bu kadar hayretler içinde kalacaðýmý tahmin bile edemezdim. Su anda bana verilen odada yanlýz baþýma dinlenmekteyim. Buraya ve bu zamana gelmemin nedeni insan öncesi varlýklarý araþtýrmaktý. Karþýma çýkan ise benimle ayný dili konuþan ufak varlýklar ve bahsettikleri uzun bacaklý, büyücü gibi þeyler oldu. En enteresan olay ise karþýma çýkan ilk ufaklýktý. Tam anlamýyla görünmez biri olarak yaklaþtý bana. Ben korkudan zýplayýp üzerine düþünce görünmezliðini yitirdi ve benden kaçtý. Beni atlatmayýda baþardý. O anki þaþkýnlýðýmdan dolayý onu unuttum ve Grimon denen þehrin belediye baþkaniyla konuþmaya daldým. Ve sonunda bu odadayým iþte.
Gökhan'ýn aklýna lisede okuduðu fantastik kitaplar geldi. Büyücüler, kýsa boylu insanýmsý varlýklar, uzun bacaklýlar -uzun bacaklýlar Gökhan gibi insanlar olmalýydý-...
"Demek bütün hayaller gerçekmiþ" dedi kendi kendine ve derin bir uykuya daldý.
|
|
|
