 Kandýrýlmýþ hissediyordum kendimi; sevdiklerim tarafýndan karanlýkta býrakýlmýþ. Hayatýma amaç eklemeye çalýþýrken yüzüme yediðim bir tokat gibiydi geliþen her saniye. Anita ile Dük ayný masada oturuyorlardý. Handaki ortam, havanýn sakinleþmesi ile eski haline dönüyordu. Tek baþýna ayakta duran, ellerini önünde kavuþturmuþ bir çocuðun eski haline dönmeyeceðini kimse görmüyor, anlamýyordu tabi. Artýk gerçekleri kabullenmenin zamaný gelmiþti. Ýçimdeki yaþam dolu ateþin üzerine yediðim büyük bir kepçe suyun ardýndan, anlamadýðým þekilde, sönen alevlerin dumanýný da atmýþtým içinden. Bu kadar basit miydi? Bunca zamandýr içime örümcek aðlarý gibi yayýlan onca duygu bu kadar basit sönmüþ olamaz! Olmamalý. Kendimi huzur içinde ve mutlu hissediyordum. Bunun gerçek mutluluk olmadýðýný anladýysam da yapay, toz pembe ruh halime býraktým gitti kendimi o gece. Suratýmda aptal bir sýrýtýþ ile ayakta duran, saða sola sallanan ve bilinmedik nedenlerden dolayý ter içinde kalan bir insandým o gece. O gece mutluydum. O gece mutluydum! Ama neden?
Hayatýmýn çöküþlerde olduðunu bildiðim halde, bütün gece handa çalýþmaya ve dükün masasýna bile yaptýðým servisler sonrasý, gecenin sonu gelmiþti artýk. Sadece iki masa doluydu artýk. Artýk yorgunluktan belim aðrýmaya baþlamýþtý. Bütün masalarý silip, boþ bardaklarý, milyonca bardaðý, mutfaða taþýdýktan sonra para kasasýnýn yanýndaki ufak tabureye çöküp dinlenmeye baþlamýþtým ki, dükün masasýndan bir sipariþ daha geldi. Taze içkileri bir tepsiye koyarak masaya yorgun adýmlarla ilerlemeye baþlamýþtým ki, ayaðým bir þeye takýlýp yüz üstü yere yapýþtým. Yeri öptüðüm zaman ellerimin boþ olduðunu görünce kafamý yukarýya doðru çevirdim ve kafama inmek üzere olan bira bardaklarý ile dolu tepsiyi gördüm. Yana yuvarlanma çabasýnda bile bulunmadan, tepsinin kafama inmesini bekledim. Öyle bir þey olmadý. Dükün baðýrýþlarý ile, kafamý masaya çevirdiðimde, önce bana doðru uzattýðý ve düþmeme neden olan bacaðýný sonra da bira içersindeki kýyafetlerini gördüm. Gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Yüzümdeki hafif sýrýtýþ birden kayboldu. Elimdeki sipariþlerin kesinlikle kafama düþmesi gerekiyordu; ama düþmemiþti! Þaþkýn bir ifade ile saða sola bakmaya baþladýðýmda, sol tarafta dükün masasýný, sað tarafta ise, üzerinde yeni sönmüþ ve beyaz dumanlar saçan mumu ile boþ bir masa duruyordu. Daha da garibime giden, sadece bir mumun deðil, þerit halinde bir sürü mumun, yakýn saniyeler içerisinde sönmüþ olmasýydý. Sað tarafýmdaki, dumanlý ve hafif kararmýþ boþluðu takip edince, sonunda karanlýk bir köþede oturmuþ ve içkisini yudumlayan yeþil pelerinli adamý gördüm. Gecenin erken saatlerinde bana anlamadýðým bir þekilde de bakmýþtý ayný adam. Hanýn içinde hafif bir esintinin de varlýðýný hissettim ayaða kalktýðýmda. Bira kokan dükün masasýndakiler dükü temizlemek ve üstünü baþýný silmekle uðraþtýklarýndan ne mumlarýn, ne de adamýn farkýndalardý. Diktiði þarap bardaðýný indirdiði zaman suratýndaki hafif sýrýtmayý da sadece ben görmüþtüm. Gözlerimi kýsmýþ bir þekilde adamý süzmeye baþlýyordum. Masasýna birkaç altýn býrakarak, ayaða kalktý ve haný terk etti yabancý, inceleyen bakýþlarýmýn altýnda. Altýnlarý almak ve kasaya koymak için masaya yürüdüm ve elimi altýnara doðru uzattým. Parmaklarýmýn ucu altýnlara deðer deymez, sarý metal parçalarý parlamaya baþladý ve aniden altlarýnda bir zarf beliriverdi.  Geriye doðru zýplayarak içime kýsa, heyecan ve þaþkýnlýk dolu bir nefes çektim. Bu sefer masaya daha dikkatli ve þüpheli bir þekilde yaklaþýyordum. Altýnlara bir daha dokundum. Hiçbir þey olmayýnca, avuçladým hepsini ve masada duran ufak zarfa baka kaldým. Hafif beyaz bir aura ile parlayan kaðýt parçasýný elime alarak hýzlýca cebime indirdim ve kasaya doðru koþtum. Altýnlarý yerine býraktýktan sonra masada oturan ve dükün sakinleþmesini bekleyen Tomas'ýn yanýna gittim. "Eðer baþka bir emriniz yoksa odama çe..." daha lafýmý bitiremeden ayaða kalkan dük "Seni beceriksiz velet! Þu halime bak. Bunun cezasýný vereceksin!" diye baðýrmaya baþladýysa da araya giren Tomas "Odana çekilebilirsin! Teþekkürler ve iyi geceler!" dedi sakin bir ifade ile. Morarmaya baþlayan dük, Tomas'a mýzrak gibi bir bakýþ atarak "Bu ne küstahlýk!" dedi. "Düküm, lütfen özürlerimi kabul edin. Bu geliþen talihsiz kazayý unutalým, içtiðiniz ve yediðiniz hanýmýzýn ikramýdýr bu gece. Konuþmamiz gereken daha önemli þeylerimizin olduðunu düþünüyorum!" diyen Tomas hala sakin ve sýcak bakýþlarla düke bakýyordu. "Ýkram demek! Bunu bir aþaðýlama olarak kabul ediyorum! Ama daha önemli konularýn konuþulmasý gerektiði doðru. Sakin bir kafayla konuþulmasý daha iyi olur ("sizin için" der sessizce)."
Odama, üçer beþer basamak birden çýkarak, koþmaya baþladým masadan ayrýlýr ayrýlmaz. Merdivenlerin ilk katla birleþtiði yerde, kýzýl saçlarla baþlayan ve gittikçe aþaðýya doðru belirginleþen bir kýz görmeye baþladým. Kapýma doðru sakin bir þekilde yürümeye baþladým. "Bütün bu olanlar için özür dile..." Çaaaatttttt. Kapýmý çarparak, arkamdan odamýn kapýsýný kilitledim.
yorumlarýnýzý aþaðýdaki linke yazabilirsiniz:
[link]www.darkredtr.com/mods.php?mod=forum&h=60[/link]
|
