|
Valeran'ýn Günlüðü - 7 (yazan: spaceman)
|
|
 Çocukluðum boyunca geceleri ter içinde, kalbim millerce koþmuþ yada saatlerce savaþmýþ bir savaþçýnýn kalbi gibi hýzlý ve kuvvetli çarparak uyanmaya alýþmýþtým. Kalbimin çarpýntýsýndan yatak sallanýr uyanýr, her þeyin bir rüya olduðunu anlar sakinleþmeye çalýþýrdým. Yatakta gözlerim açýk tavana bakarak, içimdeki heyecan ve korkuyu atmaya çalýþýrken hep gördüðüm rüyayý anýmsamaya çalýþýrdým. Bir türlü hatýrlayamaz sonra yine uykuma dalardým. Baþka bir gece gördüðüm baþka bir kabus yüzünden tekrar uykumdan koparýldýðým zaman, aklýmýn bir köþesinde o rüyayý daha önce gördüðümü anlar, hatta bazen hatýrlardým hayallerimin baþýný yada sonunu. Geçen gece rüyamý baþtan sona hatýrladýðým ilk gece olmuþtu. Elimdeki kalemle kaðýda dökmeye korkuyorum þu an. Elim titriyor. Rüyamdan uyandýðým zamanki heyecan kontrolü ele geçiriyor galiba. Bu korkumu da yener, önümdeki yolu kabullenebilirsem iþte o zaman içimdeki bütün savaþlar sona erecek. Bu günlüðün de her þey gibi bir amacý var elbette. Hayatýmdaki bütün ünlem ve soru iþaretlerini hatýrlýyor gözden geçirmemi saðlayarak beni umduðum sona ve sonuca kavuþturacaðýný hayal ediyorum. Bir insan uykusunda bile rahat deðil ise neden baþka þeyleri hayal eder ki? Aklým ve yüreðimle aradýðým cesareti bulduðum zaman beni gerçek dünyanýn karanlýk ve soðuk gecelerine geri iten serüvenimi yazacaðým. Savaþýmýn sona ereceði nokta olduðunu sanýyorum ve yeteri kadar yordum kendimi bu savaþ yüzünden. Kýlýçsýz, kalkansýz savaþýmda ateþ kes zamaný geldi.
Bütün benliðimi ve içimdeki her duyguyu, dövülen bir kýlýç gibi kýzýþtýran önümdeki manzara nefesimi kesmiþti adeta. Bana attýðý sinsi ve pis sýrýtýþ, içimde dövülen kýzgýn kýlýca vurulan çekiç darbelerinin þiddetini arttýrýyor, kýlýcýn daha da kýzýþmasýna yol açýyordu. Adamýn garip mutluluðunu fark eden Tomas "Hanýmý emanet edebilecek kadar güvendiðim nadir insanlardandýr. Öz oðlum olmasa bile, kendi oðlum gibi büyüttüm ve bir o kadar sevgi ve sabýr ile büyüttüm. Ama buraya oðlumla tanýþmaya gelmediniz tabiki." Dedi ve gülümsedi. Kiminle tanýþmaya gelmiþ olabilir ki? Burnuma arkamdan gelen ve çok iyi bildiðim bir parfüm kokusu gelmeye baþlayýnca, ensemden aþaðýya doðru tüylerimin diken diken olduðunu ve kalbimin hýzlandýðýný fark ettim. Kafam adeta yanýmdaki þöminenin içinde közleþen odunlar gibi ýsýnmaya, ayný anda bütün duygu ve hislerim o közün bir odun parçasýndan kömüre doðru yandýðý gibi kararmaya ve sertleþmeye baþlamýþtý. Bir yandan olup biteni anlýyor gibiydim. Fakat içimde bu rüyadan uyanmam gerektiðini biliyordum. Gözlerimi sýkýca kapatýp kendi kendime sessizce "Uyan, uyan!" dediðim an olayýn, daha doðrusu felaketin farkýna varmýþtým. Bu kabus bir rüya deðil, gerçekten yaþadýðým ve kötüleþeceðini bildiðim gerçekliðin korkusu idi. Yanýmdan sýcak yaz esintisi gibi, bütün güzelliði ve sýcaklýðý ile geçen Anita, babasýnýn diðer tarafýna geçerek elleri ile eteðinin sað ve solundan tutarak ve sað ayaðýný sol ayaðýnýn arkasýna çapraz atarak hafif bir eðilme hareketi ile düke selam verdi. Anita'yý artan ümitsizlik ve çaresizliklerimle izliyordum. Anita daha yanýmýza gelmeden dükün ve yoldaþlarýnýn ayaða kalktýðýný fark etmemiþtim bile. Selamýný hafif bir öne eðilme hareketi ile karþýlayan dük, Anita'ya yaklaþarak elini eline aldý ve o güzel, yumuþak eli dudaklarýna götürerek öptü. Kalbim kan aðlýyordu. Boðazým düðümlenmiþ, kalbimin göz yaþlarý içinde boðulmaya baþlýyordum. Aklýma handaki ilk günüm geldi. Bana baðrýþlarý ve kavgalarýmýz geldi aklýma. Duygularýný bana açýkladýðý an geldi aklýma. Beni ilk öptüðü an geldi aklýma. Son öpüþtüðümüz an geldi aklýma ve son olarak... Dükün Anita'nýn elini öptüðü an geldi aklýma. Yüreðime kazýnan o son aný, daha önce hiç bilmediðim karanlýk bir deliðe düþürdü beni. Dar, karanlýk ve sim siyah balçýk dolu bir deliðe. Hareket etmeyi ve kurtulmayý denemiyordum bile. Karanlýðýn beni sarmasýný ve alýp götürmesine izin veriyordum adeta. Gözlerim kararmaya baþlýyordu. Gördüðüm tek þey önümde, zevkten dört köþe ve gözleri siyah küreler gibi parlayan dükün suratýydý.
"Anita'ya veremediðim geleceði, sizinle birlikte bulacaðýndan eminim Düküm. Düðün hazýrlýklarý için sizinle odamda konuþmak isterim!" Çatýk kaþlarýmýn altýndan Anita'ya býçak gibi bir bakýþ attým. Yüzündeki soðukluðu ve ifadesizliði gördügümde kalbime bir darbe daha aldým. Kaderini kabullendiðini biliyordum. Fakat durumdan mutlu olup olmadýðýný kestiremiyordum bir türlü. Dükün gayet mutlu olduðu ap açýk ortada idi. Anita hakkýnda konuþmalarýna raðmen kýza bir bakýþ bile atmayan Tomas ve Dükün dudaklarý oynuyor, fakat en ufak bir ses bile duymuyordum. Yerimde taþ kesilmiþ önümde sonsuz bir boþluk varmýþ gibi, uzaklara dalmýþtým. Göðsümden, her yerime yayýlmaya baþlayan soðukluk, düðümlenmiþ boðazýmý zorlamaya baþlayýnca derin bir nefes almak zorunda kaldým. Baþým dönene kadar durmadým etrafýmdaki sýcak havayý içime çekerken. Ciðerlerime dolan sýcak hava adeta anýnda buz kesiliyordu. Gözlerimi kýsarak hareket etmeye çalýþtým. Hareket edemiyorum! Parmaðýmý bile oynatamýyordum. Etrafýmý süzerek, halimden haberdar kimsenin olmadýðýný görünce buzul maðaralarýna dönen iç dünyama geri döndüm. Düþüncelerim bütün hislerimin kontrolünü ele almýþ, hiçbir þeye odaklanamýyordum. Sonunda uzaklardan bir ses duymaya baþladým. Çok sessiz ve yankýlý bir kadýn sesiydi. Ses gittikçe yükseliyordu. Sesin kaynaðýný göremesem de kimin olduðunu çok iyi biliyordum. Evden ayrýldýðým zaman bana yol göstermiþti o ses. Gözlerimi kapatarak sese konsantre oldum. Hayatýnýzda duyamayacaðýnýz güzellikte bir aðýt okuyordu ses. Annemin sesi. Aðýt aniden kesilince gözlerim direk açýldý. Fakat fazla geçmeden aðýt yerine farklý bir þey duymaya baþladým. Hemen yanýmda duran biri kulaðýma bir þeyler fýsýldýyordu sanki. Sese konsantre olmaya çalýþtým büyük bir heyecan ile. "Duygularýný özgür kýl! Duygularýný özgür kýl! Dünyanla acýný paylaþ!" O sözleri duyar duymaz vücudumun kontrolünü yeniden kazandým. Soðukluk hala içimde olsa da, hareket edebiliyordum en azýndan. Karýn kaslarýmý sýkarak, aklýmda kendimi ucsuz bucaksýz bir ormanýn ortasýnda hayal etmeye baþladým. Uzun aðaçlarýn altýnda tek baþýma duruyordum. Kollarýmý havaya kaldýrýp bütün gücümle, bütün sinir ve acýlarýmla baðýrmaya baþladým. Sonsuz ormanýmýn her tarafýnda yankýlanýyordu sesim. Orman soðuk ve karlýydý. Baðýrdýkça aðzýmdan dumanlar çýkýyordu. Sesimi alçaltmaya baþladým ve sustum sonunda. Baþým öne düþtü ve son bir nefes alarak havaya ufak bir buhar bulutu býraktým. Etrafýmdaki aðaçlar masalara
sandalyelere ve insanlara dönüþmeye baþladý. Handaydým yine. Boðazýmdaki düðüm kaybolmuþtu. Saatlerce suyun altýnda kalmýþ ve ölüme saniyeler kala kafasýný sudan çýkartýp derin bir nefes almýþ biri gibi hissediyordum. Etrafýmda kimse bir þeyin farkýna varmadýðýný fark edince daha da rahatladým. Yalnýz gözüme takýlan tek þey, uzak karanlýk bir köþede, yem yeþil pelerinli bir adamýn beni ilgi ve þaþkýnlýk dolu gözlerle süzmesiydi. Adamla göz göze gelince kafasýný öne doðru sallayarak sessiz bir selam verdi. Beni tanýmayan biri neden selam versin ki bana diye düþünüyordum. Dikkatimi tam adamdan Tomas, Anita ve Düke çevirecektim ki, hanýn kapýsý inanýlmaz bir gümlemeyle açýldý. Ýçeriye koþarak doluþan insanlarýn yüzlerinde ve deðiþik yerlerinde çürükler, hatta kanamalar bile vardý. Ýþin garip yaný hiçbiri karlarla örtülü deðildi. Kendisini içeriye atmayý baþaran ve nefes nefese kalmýþ olan ilk adam, handaki herkesin ona döndüðünü görünce "Dýþarýda kýyamet kopuyor. Yumruk büyüklüðünde dolu taneleri herkesi periþan ediyor!" diye baðýrarak herkesten "ooohhhh", "aaahhh", "ohaaa nasýl yaniii!!" gibi tepkiler aldý. Her saniye hana sýðýnan insan sayýsý artýyordu. Handaki herkes de camlara yapýþmýþtý. Bir an içimde bir sýkýþma hissettim. Bulunduðum halin farkýna vardýðýmda aklýmý yitiriyordum. Farkýnda olmadan nefesimi tutuyorum. Biraz daha tutsaydým ölecektim. Büyük bir "pooohhhh" ile aðzýmý açtým ve aðzýmdan soðuk bir buhar bulutu çýktý. Nefesimi düzenlemek için içime hava çektim ve normale döndüm. Kendimi gayet iyi hissetmeye baþlýyordum ki cama yapýþmýþ bir çocuk "Durdu! Kar yaðýyor yine!" diye baðýrdý.
yorumlarýnýzý aþaðýdaki linke yazabilirsiniz:
[link]www.darkredtr.com/mods.php?mod=forum&h=60[/link]
|
|
|
