|
Valeran'ýn Günlüðü - 2 (yazan: spaceman)
|
|
 Handaki ilk günüm en kýsa günüm olmuþtu. Bütün han çalýþanlarýný ve haný iþleten aileyi cuce sakalýna döndürmüþtüm. Bütün kasabanýn aþýk olduðu kýzýn kafasýný yardým ve mutfaðý birbirine kattým. Olaylý sabahýn sonunda Tomas eve gitmemi ve yarýn sabah geri gelmemi söyledi. Bende aynen öyle yaptým. Olaylarý babama anlattýðým zaman tepkisi Tomas'ýnki kadar sakin deðildi tabi. Annem öldüðünden beri, babamla aramý iyi tutmaya çalýþýyordum. Fakat durmadan gergin ve sinirli tavýrlara sahip olan babama laf anlatmak, o zamanlar, imkansýzdý. Öðle ve akþam yemeði yemeden yataðýma yattým ve uyumaya çalýþtýysam da karýn gurultumdan bir türlü uyuyamýyordum. Sonunda uykuya daldým. Daha pek bir zaman geçmeden odamýn ufak camýndan gelen güneþ ýþýnlarý yüzünden gözlerimi açmak ve uyanmak zorunda kaldým. Karnýmýn gurlamasý, kuvvetli bir miðde bulantýsýna dönüþmüþtü gece ve kahvaltý için mutfaða fýrladým. Aðzýma ordan buradan bulduðum ekmek parçalarý ve peynir dilimleri týkadým, bir elma kaptým ve kapýdan dýþarý fýrladým. Elmamý yiye yiye hanýn yolunu tuttum. Hana vardýðýmda Tomas, bir yandan ön bahçeyi temizliyor bir yandan da karýsýna günün menüsünü yanýndaki siyah tahtaya yazdýrýyordu. "Günaydýn efendim!" diye baðýrarak adýmlarýmý hýzlandýrdým biraz. "Günaydýn velet! Direk mutfaða git ve kýzýma yardým et. Kapýyý açarken de dikkatli ol bu sefer!" dedi Tomas ve iþine geri döndü. Mutfaðýn kapýsýný olabildiðince yavaþ ve yumuþak bir þekilde açýnca, içeridekiler þüpheli gözlerle kapýya doðru baktýlar. Beni görünce birkaç tanesi kýkýrdamaya baþladý. Ýçeriye girip kapýyý arkamdan kapadým. Küüüüttttt!!! Hanýn içinden mutfaða doðru koþan Anita, kapýya geçen sabahki gibi bir daha yapýþtý. Kapýyý açýnca Anita'ya elimi uzattým. Bana kýzgýn bir bakýþ atarak kendisi ayaða kalktý ve burnunu havaya kaldýrarak yanýmdan geçti ve mutfaða girdi. "Ne gülüyorsunuz? Patates kafalýlar! Babama þikayetlerimi bildirince de gülebilecek misiniz?". Bu son lafýndan sonra mutfakta bir sessizlik oldu ve herkes iþine geri döndü. "Hey! Sen... hizmetçi! Gel buraya ve kahvaltýmý hazýrla. Kahvaltýmý hazýrladýktan sonra þu köþedeki 10 çuval patatesin hepsini soyacaksýn!". Þaþkýn ve hafif sinirli bir þekilde "Tabi ki efendim!" dedim ve hayatýmda yaptýðým en güzel kahvaltýyý yapmaya çalýþtým. Kahvaltýyý yapmamý istediði için o kadar güzel yapmaya çalýþmadým elbette. Ýki kere kapýya yapýþtýrdýðýnýz bir insandan bir þekilde özür dilemeniz lazým. Bende özrümü böyle dilemeye karar verdim. Saða sola emir veren Anita sonunda yanýma geldi ve önümdeki tabaða baktý. Kocaman bir mantarlý omlet, domatesler peynirler ve deðiþik orman bitkileri ile süslenmiþ bir çorba. Kahvaltýyý gören Anita, bana döndü ve "Bu da ne? Burasý bir han, ahýr deðil ve domuz beslemiyoruz!" Bu lafý üzerine gözlerine baktým ve hafif bir sýrýtýþ ile "Amacýma ulaþtým o zaman!" dedim. Önümde duran þirin Anita, kýpkýrmýzý kesilmeye baþladý. Bir an için geçen sene kasabaya gelen gnome'larýn "Balon" dedikleri icat gibi patlayacaðýný sandým. Gözlerini bana ani bir þekilde dikince, bir an için sakalý kesilmiþ bir dwarf'u andýrdý ve iki adým geriledim. Sonunda kendisine biraz olsun hakim olmayý baþaran kýz, sýrtýný döndü ve uzaklaþmaya baþladý. Ýki adým attýktan sonra, döndü ve üzerime yürümeye baþladý sinirli sinirli. Yüzü, yüzümden bir karýþ uzaktaydý durduðunda. Aniden burnuma bir parfüm kokusu geldi. Bana o kadar yakýn duran ilk kýzdý ve vücudunun sýcaklýðýný üzerimde hisseder gibi oldum. Anita'da bir þeylerin farkýna varýr varmaz biraz uzaklaþtý. Gözündeki sinir gitmiþti. Ani bir hareketle yanýmda duran kahvaltý tabaðýný aldý ve hana açýlan kapýya doðru yürümeye baþladý. Gözümün önüne, birisinin içeriye aniden girip elindeki tepsiyi Anita'nýn üzerine dökmesi geldi. Fakat kendi kendime "Evet! Mutfakta olduðuma göre Anita emniyette" dedim ve uzun ve yorucu günün iþlerine baþladým.
yorumlarýnýzý aþaðýdaki linke yazabilirsiniz:
[link]www.darkredtr.com/mods.php?mod=forum&h=60[/link]
|
|
|
